Ik wachtte tot de sneeuw weer zou gaan liggen, maar het bleef dwarrelen, mij verblinden. De wind blies vlokken in mijn ogen en ik leefde op de tast, zocht je hand nog in het donker. Wachtend op een wonder, op de storm die over zou waaien, op een wereld die voor even niet meer draaide. Misschien zelfs wel iets heel banaals, zoals een grasspriet onder bedolven land. Misschien zelfs wel iets heel vluchtigs, zoals luchtkastelen van zand.
Lees Verder
Ik word moe van al dat denken, al dat willen. Ik wil weg van mezelf, van het verlangen naar kennis, naar geluk, naar leven in al zijn volheid, want mijn gedachten falen nergens vind ik rust.
Lees Verder
Maak ik je te klein, pas je zometeen alleen nog maar in mijn hand, laat ik je benen bungelen over de rand, knijp ik je per ongeluk fijn.
Lees Verder
Misschien wordt het weer tijd om met knuffels te slapen, om mezelf tot rust te sussen met moederlijke woorden – ik weet precies wat ik moet horen om het vuur te blussen, mezelf bijeen te rapen. Waarom zeg ik dan zo weinig?
Misschien wordt het weer tijd om het licht te doven, onder de dekens te kruipen, opnieuw in Sinterklaas te geloven en jeukende truien te dragen die oma voor me breit.
Lees Verder
Ik wil terug naar dat kind op de balustrade, dat zorgeloze zorgen maken, denken in zwart-wit omdat de grenzen nog zo helder waren.
Mooie woorden redden me niet langer, dat verlangen naar waarheid trek de teugels nog wat strakker aan;
ik snak naar oprechtheid, maar soms maakt het goede me bang. Maar wat moet ik dan wat moet ik dan? Rennen
Lees Verder
Luister, zegt ze, luister en ik luister naar haar stem. Roep haar naam in al mijn stiltes, ga op zoek in mijn gemis. En ik vind haar tussen muren, in een kelder zwak verlicht. Luister, roept ze, één keer, want ik vloed en eb al weg.
Ik ben er, zeg ik, ben hier, zoek me zachtjes bij elkaar. Laat me proeven van de stilte, hier in mijn gevangenis. Want in de krochten van mijn hart is waar ik haar vind, ongeremd. Ongerept en onbereikbaar, slechts voor mij alleen bestemd.
Lees Verder
het breekt me op het aldoor zoeken naar betekenis het verwachten vergelijken ik wil het niet meer stop. met denken stop. met praten ik wil vrij zijn van gedachten die me opvreten van binnen ik wil. opnieuw beginnen roepen naar de overkant dat het gras toch niet zo groen is maar de bloemen al die bloemen ja daar mag je van genieten.
Lees Verder
I’ve been talking too much, but now I’m listening
Riley Clemmons, Drop Everything
O God, spreek tot mij! roep ik
Ik sta open voor een woord
Maar wacht eerst tot ik ben uitgeraasd
En al mijn gebeden zijn gehoord.
Gustave Flaubert, Madame Bovary
La parole humaine est comme un chaudron fêlé où nous battons des mélodies à faire danser les ours, quand on voudrait attendrir les étoiles.
I think I’m going crazy and I can’t even put it into words, cause words imply words imply words. I find myself stuck in a maze of signs and sentences that make up all these different meanings but never mean what I feel. They keep falling short of everything something anything at all.
Lees Verder
Ik ontglip je, ontvlucht je.
Ontworstel en verzucht je.
Ik adem jouw aanwezigheid
in, adem uit van jou bevrijd.
Ons ritme is gericht op halen;
ik haal uit, dus haal jij mij?
verweven 