het breekt me op het aldoor zoeken naar betekenis het verwachten vergelijken ik wil het niet meer stop. met denken stop. met praten ik wil vrij zijn van gedachten die me opvreten van binnen ik wil. opnieuw beginnen roepen naar de overkant dat het gras toch niet zo groen is maar de bloemen al die bloemen ja daar mag je van genieten.
niet vergelijken maar genieten van de overvloed van alles de som der delen. nee het geheel want dat is toch veel groter zoveel groter zei Aristoteles dat niet? geen idee want al die kennis is slechts tijdelijk en mijn hoofd slechts een vergiet dat niet stilstaat maar stroomt tot de wereld slechts een droom is en ik enkel nog kan schrijven.
maar wat schrijf ik als er niks is? niks dat kan blijven hangen slechts een gevoel dat maar raaskalt het spijt me ik snap er ook niks van ik zie het einde niet het einde la fin o fim. ik struikel over woorden die me vreemd zijn maar die klinken als een brein dat de eindjes aan elkaar probeert te knopen.
soms is er geen betekenis enkel woorden en weet ik niet wie ze wil horen maar ik schrijf ze want wie schrijft die blijft toch? toch blijf ik niet nee draaf maar door en door tot ik sterren zie of bellen hoor. breng samenhang in flarden schuif de delen bij elkaar hoop dat ik op den duur niet zal vervelen maar het overzicht terugvindt.
dat ik terugkijk ogen open zie dat alles toch een doel dient.
verweven 