Moeten we wachten tot de nacht verdwijnt, schuilen voor de regen? Of meehuilen met de sterren en onze tranen wegvegen zodra de zon weer schijnt, wie zal het zeggen?
Moeten we alles maar verdragen, terwijl de vragen zich opstapelen en dan toch steeds verdergaan, onze moed bijeenrapen, maar blijven hopen op een einde dat nooit komt – blijven draaien om de zon en om elkaar, zelfs als het zwaar of misschien zelfs wel niet waard is. Heeft het zin te blijven vechten?
Lees Verder
Ik houd mezelf voor de gek wanneer ik zeg dat ik graag op mezelf ben, want dat ben ik helemaal niet. Eenzaam een maaltijd opeten die ik zelf heb gekookt met mijn bord op schoot en een serie op TV – wie houd ik voor de gek, wat moet ik ermee, met al die leegte om me heen?
Lees Verder
Ik houd je, houd je vaster dan de angst jou te versmoren of verliezen; harder dan de woorden in je oor en zoveel liever; langer dan de dagen dat we samen zijn, dan ik klein in jou en jij in mij wroet, vertroetel en verteder; hoger dan de hoop dat alles goed komt en zoveel beter.
Lees Verder
verweven 