goed

Ik weet niet wat ik schrijven moet. Mijn mond is droog, mijn tong is op. Misschien is het wel goed zo, moet ik rondjes blijven draaien, monologen produceren waar ik misschien wel wat van leer. Net zolang tot er iets komt, een verhaal of een gedicht – zal ik zwichten voor mijn woorden, uit evenwicht raken, even stoppen en me dan herpakken. Zak ik dieper weg, dan is er wel weer een verlossende zin, schrijf ik opnieuw, terwijl mijn hoofd blijft malen, maai ik het gras onder mijn voeten vandaan. Beginnen we weer van voren af – aan gaat het licht en is alles precies zoals het zijn moet. Hoe gaat het met je? Vraag je, ongelogen zeg ik “goed”.

opgebroken

het breekt me op het aldoor zoeken naar betekenis het verwachten vergelijken ik wil het niet meer stop. met denken stop. met praten ik wil vrij zijn van gedachten die me opvreten van binnen ik wil. opnieuw beginnen roepen naar de overkant dat het gras toch niet zo groen is maar de bloemen al die bloemen ja daar mag je van genieten.

Lees Verder

words

dictionary language

La parole humaine est comme un chaudron fêlé où nous battons des mélodies à faire danser les ours, quand on voudrait attendrir les étoiles.

Gustave Flaubert, Madame Bovary

I think I’m going crazy and I can’t even put it into words, cause words imply words imply words. I find myself stuck in a maze of signs and sentences that make up all these different meanings but never mean what I feel. They keep falling short of everything something anything at all.

Lees Verder

Ik ontmoet Jou #1

meisje in het bos

Wat als je jezelf kon ontmoeten? Wat als je jongere ik je op een dag op sleeptouw zou nemen, op ontdekkingsreis misschien – echter niet met het doel een verborgen schat te vinden, maar om je te confronteren met de consternatie die je hebt veroorzaakt, de onoplosbare problemen die je leven rijk is.
Misschien had je haar toch liever toen ze nog in het verleden zat.

Lees Verder

Dromen #terugblik

Soms lukt het me even niet om iets nieuws te schrijven en dan ga ik terug naar mijn oude schrijfsels om iets uit de krochten van mijn computer op te diepen. Misschien kan het me tot nieuwe inzichten brengen of gewoon heel even dat gevoel van herkenning bij me teweeg brengen. Oh ja, dit schreef ik ooit. Dacht ik ooit. Was ik ooit. Meestal zijn al die afgebroken verhalen de moeite van het publiceren niet waard, maar heel af en toe kom ik iets tegen waar ik me door laat verrassen.

Lees Verder

Te veel

Ik ben bang dat ik te veel ben,
dat ik enkel loos geschreeuw ben.
Dat ik je zelfs, zonder te horen,
in de kiem probeer te smoren.
Jouw stem verheft de mijne,
blaast je woord voor woord omver.
Zie je glimlach plots verdwijnen
als je zegt ‘dat lijkt me sterk’.

Lees Verder

Shit

Shit, ik weet niet meer wat ik zeg. Ik weet ook niet wat ik vind. Ik weet niet eens wat ik weet. Alles is weg,

Lees Verder

Links

Ik heb nooit echt een keuze kunnen maken tussen links en rechts. Terwijl mijn broer steevast met links kleurde, liet ik mijn potlood circuleren tussen mijn linker- én mijn rechterhand. Op de basisschool leerde ik schrijven met links, hoewel mijn vingers zich nooit helemaal op de correcte manier om mijn pen hebben willen vouwen. Tijdens gym schopte ik de bal met rechts, maar tijdens het schrijven in een multomap ergerde ik me aan de 23 ringen die me in de weg zaten. Ik vond linkshandige scharen en gitaren raar, maar botste tijdens het maken van een dictee wel telkens tegen mijn rechtshandige buurmeisje aan.

Lees Verder