Tag: freewriting

Misos in mineur

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Jij kucht mijn gedachten in wolkjes uiteen. Een onzichtbare hand raapt ze bijeen. Alles wordt gezien, gehoord, geregistreerd – hoopt zich op in die mist van gedachten. Wat wordt er nog begrepen? De logica is ver te zoeken in een hoofd dat zo donker is.

Een schreeuw stuitert als een oneindige echo door mijn hoofd, maar jij luistert niet zolang mijn mond niets zegt. Mijn ogen vertellen je wat er kookt vanbinnen. Jouw blik blijft gesloten.

Ik probeer me te concentreren op alles behalve … Hoe meer ik me afsluit, hoe harder het zich aan me op komt dringen. Het klopt aan in mijn onderbewuste, baant zich een weg naar boven.

Lees Verder

Kreukels

Lamppost at night - Jess Mann
~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Once in a while, life gives you a chance to measure your worth. Sometimes you’re called upon to make a split-second decision to do the right thing, defining which way your life will go. These are the decisions that make you who you are.

Perry Moore, Hero (New York 2007).

Het is laat op de avond als ik op straat een jongen passeer. Vanaf een afstandje zie ik al dat hij een vrolijke grijns op zijn gezicht heeft. In het licht van de lantaarnpaal verschijnen er kreukels in zijn huid. Hij is oud. Zeg ik hem gedag? Onze lichamen zijn niet ver van elkaar verwijderd nu. Hij kan niet ouder zijn dan 35. Wat lees ik daar in zijn ogen? Is het een twinkeling of slechts de weerspiegeling van het flikkerende licht? Nog één seconde en we staan oog in oog met elkaar. Nu beslissen.

Lees Verder

Een geboorte met een twist #100w

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Write a birth scene with an unexpected twist.

712 more things to write about (San Francisco 2014).

Het ging allemaal precies zoals het hoorde te gaan, zoals je erover leest in de boeken en zoals iedereen je vertelt dat het zal gaan. Ze wurmde d’r hoofdje naar buiten, zette het op een krijsen en spartelde met haar spekarmpjes en -beentjes in het rond. De verloskundige knipte de navelstreng door en woog het roze wondertje; een keurige 3152,5 gram. Alles ging precies zoals het moest gaan.

Nadat ze gewogen was, mocht ik haar in mijn armen sluiten. Het was op dat moment dat ik me realiseerde hoe licht, hoe zacht, hoe harig ze was. Ik keek naar het hoopje in mijn armen en hoorde nog net het snelle klikklak van de hakken van de verpleegkundige en het gehuil dat door merg en been ging voordat ik besefte waarmee ik was achtergelaten.

Een teddybeer.

White Bear Plush Toy on Baby Mobile (freestocks.org)

Je staat in de woonkamer met een geweer in je hand #100w

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

You’re standing in your living room with a gun in your hand. A man is lying dead on the floor. What happened?

712 more things to write about (San Francisco 2014).

Je zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken om de consequenties. Je drong aan, zei ‘doe het nou maar’. Je wilde het zelf. Je dacht dat het beter was zo. 
  Je gaf hem een schop. Een jammerend geblaf vormde zijn laatste smeekbede. ‘Anders doe ik het zelf.’
   Ik schudde mijn hoofd, wuifde zijn hand weg. ‘Ik kan het ook.’ Een knal en een blaf volgden voordat ik mijn oom voor me in elkaar zag zakken.

© 2015 Nikko. Licensed under CC-BY.