Ik vul de ruimte met mezelf, pak me op en spreid me uit. Kledingkasten en bedlakens ademen mijn geur, in de douche hangt nog lang mijn mist van gedachten. De grond is bezaaid met voetstappen in de vorm van broodkruimels en opgestampte aarde.
Lees Verder
Jij bent niemand voor mij en toch giet ik tranen over jouw ontgonnen graf, omdat je ademde, leefde, voelde, was. Het spijt me bijna dat ik niet méér weet om jouw anonimiteit op te heffen, want een afscheid zou zoveel meer pijn moeten doen dan nu het geval is door het gemis van jouw identiteit.
Lees Verder
You look out the window and discover a body floating face down in your pool
712 more things to write about (San Francisco 2014).
Ik herken haar gelijk. Haar vrolijke bloemetjestrui bezaaid met bloedvlekken. Het haar dat in de schaduw van de nacht bijna zwart lijkt, drijft als een waaier op het water. Een kring van rood verspreidt zich naar de hoeken van het zwembad, klotst over de randen.
Lees Verder
Ik heb nooit echt een keuze kunnen maken tussen links en rechts. Terwijl mijn broer steevast met links kleurde, liet ik mijn potlood circuleren tussen mijn linker- én mijn rechterhand. Op de basisschool leerde ik schrijven met links, hoewel mijn vingers zich nooit helemaal op de correcte manier om mijn pen hebben willen vouwen. Tijdens gym schopte ik de bal met rechts, maar tijdens het schrijven in een multomap ergerde ik me aan de 23 ringen die me in de weg zaten. Ik vond linkshandige scharen en gitaren raar, maar botste tijdens het maken van een dictee wel telkens tegen mijn rechtshandige buurmeisje aan.
Lees Verder
Soms krijg ik hoog bezoek van boven. Een kat sluipt met gemak over het dak van mijn schuur. Meneer Mus zingt voorzichtig de eerste tonen van zijn serenade vanuit mijn raamkozijn. Een kinderstem roept me toe vanaf drie hoog, houdt niet op voordat ik zijn balkon heb gevonden.
Lees Verder
verweven 