Maand: november 2019

Ik ga op reis

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Ik ga op reis en neem je mee, achter in de kofferbak. Vind je dat een goed idee? Ik ga op reis en pak je in, doe de koffer goed op slot. Weet je dan niet dat ik je bemin? Ik offer alles voor je op. Ik wil je houden, van je houden. Met je trouwen, in een paleis, op het schavot – kan me niet schelen. Al veins je onwetendheid, net alsof je me niet kent, ik weet: ooit komt er een moment dat je bij me wil zijn, niet uit noodzaak maar uit een verlangen naar vrijheid, want alleen bij mij ben je echt vrij. We gaan op vakantie, ver en lang; op de camping spelen we Risk en schaken we tot jij je gewonnen geeft en ik je in mijn armen sluit. Je fluistert zachtjes mijn naam – of heb ik dat verzonnen?

Lees Verder

Verveeld

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Al het bijzondere is gewoon geworden, ik verveel me in jouw ogen die alles al hebben beleefd en bewogen. Wat zijn we al snel op elkaar uitgekeken, naar de schermpjes voor ons uitgeweken, omdat we onverzadigbaar zoeken naar iets dat dat gevoel weer in ons op kan roepen.

Lees Verder

Vandaag

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Ik kan mijn fouten maar moeilijk verteren. Ze blijven steken in mijn keel, hopen zich op in mijn buik. Ik weet niet wat het is, misschien een onbekende allergie die ik oproep wanneer ik iets stoms doe. Mijn hele lichaam schreeuwt het uit, heeft het op mij gemunt; hoe heb je nou ooit zoiets doms kunnen doen? De angst vult mijn longen, de schaamte rolt zich op in mijn maag. Ik had beter moeten weten, een ander was dit nooit overkomen. Maar vandaag, vandaag dacht ik niet na.

Lees Verder

U

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Ik zou wel helemaal en niet een beetje
je beter weten, maar ik vergeet je.
In de geheimen die we delen,
zoek ik nooit jouw aangezicht.
Gebeden trotseren tevergeefs
ons strak omlijnde evenwicht.
Het is een ambigu verhaal,
want al met al hebben we iets.
Maar als het puntje bij het paaltje,
komt er stilte en dan niets.

Lees Verder

Te veel

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Ik ben bang dat ik te veel ben,
dat ik enkel loos geschreeuw ben.
Dat ik je zelfs, zonder te horen,
in de kiem probeer te smoren.
Jouw stem verheft de mijne,
blaast je woord voor woord omver.
Zie je glimlach plots verdwijnen
als je zegt ‘dat lijkt me sterk’.

Lees Verder