Uiteindelijk maakt het niet meer uit wat recht en wat krom is, wat gelijk en wat dom is. Zolang we maar begrijpen waarom we voelen wat we soms voelen, blijven stijgen in elkaars achting en verwachten dat er ooit een moment komt waarop we niet meer bedoelen maar alleen maar zijn – zijn in elkaars aanwezigheid waar tijd niet langer relevant en ruimte slechts verzonnen is.
Lees Verder
Ik houd mezelf voor de gek wanneer ik zeg dat ik graag op mezelf ben, want dat ben ik helemaal niet. Eenzaam een maaltijd opeten die ik zelf heb gekookt met mijn bord op schoot en een serie op TV – wie houd ik voor de gek, wat moet ik ermee, met al die leegte om me heen?
Lees Verder
Maak ik je te klein, pas je zometeen alleen nog maar in mijn hand, laat ik je benen bungelen over de rand, knijp ik je per ongeluk fijn.
Lees Verder
We dansen rondjes om elkaar – in deze tijd kunnen we ook niet zoveel anders. Houden handen vast in gedachten, proberen het leed met onze blikken te verzachten. Met onze armen uitgestrekt wachten we op de volgende stap, betreden de grond heel voorzichtig, laten ons niet verstikken, maar verwarmen door digitale woorden. We voelen elkaar niet echt, maar we horen nog, zijn elkaar nog niet verloren – nog steeds in evenwicht.
Lees Verder
Ik wil niet als één van de velen je vervelen met gesprekken die je morgen alweer bent vergeten. Ik wil je onverdeeld, dat je me mist als ik het af laat weten. Ik wil je blik en blije ogen als ik je gezichtsveld kom betreden. Ik wil je aandacht, slechts een fractie; ik kom zelf de rest wel stelen.
Lees Verder
Ik ben bang dat ik te veel ben,
dat ik enkel loos geschreeuw ben.
Dat ik je zelfs, zonder te horen,
in de kiem probeer te smoren.
Jouw stem verheft de mijne,
blaast je woord voor woord omver.
Zie je glimlach plots verdwijnen
als je zegt ‘dat lijkt me sterk’.
Ik ben zo klaar met jouw alles. Jouw schijnen en zijn. Jouw vermoeiende goed bedoelen. Jouw niet begrijpen, altijd anders zijn. Jouw nooit veranderende eigenwijs zijn.
Lees Verder
Je aardigheid is selectief;
het is ook moeilijk om iedereen lief te hebben.
Als een dief in de nacht steel je haar aandacht
en neem je de mijne maar voor lief.
Het doet me toch ergens pijn te moeten weten
dat ik nooit jouw lieveling zal zijn,
omdat je mij al bent vergeten
verweven 