Maand: juni 2019

Dag mobieltje

Oude mobieltjes
~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Dag mobieltje,

Hoe is het met je? Na al die jaren wil ik even met je praten. Jij was ooit mijn beste vriend, ik nam je overal mee naartoe. Op jou chatte ik met mensen die me nu vrij weinig zeggen, sloot al mijn berichtjes steevast af met drie kusjes.

Mijn hart ging sneller kloppen als ik mailtjes las over examentraining en mijn mondeling Engels, omdat ik niet kon geloven dat het al bijna zover was. Als ik over examens droomde, ging het altijd fout: ik kwam met mijn fiets het schoolgebouw binnen en wist de weg niet meer naar het lokaal; ik kwam pas in de lift (welke lift?) tot de ontdekking dat ik was vergeten te leren. Al die spanning komt na één blik op het scherm weer naar boven.

Lees Verder

❤️❤️

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

Ik raap de iPhone van de grond. Je vingerafdruk verschaft me toegang tot je persoonlijke universum. Het eerste wat ik zie, zijn twee zwarte cijfers die een dutje liggen te doen in je belmenu – slechts één cijfer van je redding verwijderd. Ik sluit het venster om te worden verrast door jouw donkerbruine ogen die me vanachter je met apps bezaaide homescreen toelachen.

Lees Verder

Prinses

~ Jedidja ~ Plaats een reactie

What do you want from me? Why don’t you run from me?
What are you wondering? What do you know?
Why aren’t you scared of me? Why do you care for me?
When we all fall asleep, where do we go?

Billie Eilish, bury a friend

Eerst dacht hij nog dat ze in shock was. De boze woorden, het ongeloof, de tranen… helaas was het hem de afgelopen dertig jaar allemaal wel bekend geworden. Zelfs als ze de deur in zijn neus had dicht gesmeten, had hij het kunnen begrijpen. Maar dat ze het met een onaangedaan gezicht glashard zou blijven ontkennen, dat had hij niet verwacht. Hij begon bijna aan zichzelf te twijfelen. Hij had toch wel bij het goede huis aangebeld?

Lees Verder

Op een zomermorgen

~ Melcher ~ Plaats een reactie

Alweer een tijdje geleden werd ik door Jedidja gevraagd om eens een post te schrijven voor verweven. Mijn reactie was gelijk positief: “ja, natuurlijk…”, maar ook enigszins aarzelend “…als ik iets weet te verzinnen om over te schrijven”. Eerder had ik al wel geschreven voor mijn eigen blog, maar die bleek geen lang leven beschoren; mijn inspiratiestroom was al snel opgedroogd. Nu is het dan toch zover! Ik hoop dat jullie kunnen genieten van dit korte verhaal dat zich afspeelt op een zomermorgen.

Lees Verder