acceptatie

Sla met beide vuisten je boosheid van tafel, huil je tranen weg. Of beter nog, verdrink ze in zelfmedelijden. Knijp je keel dicht om de doodsangst te verdrijven. Sluit je eenzaamheid op in het hoogste kamertje, sla de pijn uit je lijf. Verdwaal in jezelf, vergeld wat slecht is met het kwade. Luister naar de stilte, aanschouw het donker, maar accepteer geen genade. Ga op zoek naar de ander door jezelf te verliezen. Raak vertwijfeld door expres nooit het juiste te kiezen. Leer niet van je fouten, maar maak ze opnieuw. Haat jezelf en val diep en nog dieper. Schreeuw om het kabaal te overstemmen, faal en leer zo je stomme ik beter kennen.

Lees Verder

Op onszelf

op onszelf

Ik houd mezelf voor de gek wanneer ik zeg dat ik graag op mezelf ben, want dat ben ik helemaal niet. Eenzaam een maaltijd opeten die ik zelf heb gekookt met mijn bord op schoot en een serie op TV – wie houd ik voor de gek, wat moet ik ermee, met al die leegte om me heen?

Lees Verder

ont-vlucht

Ik ontglip je, ontvlucht je.
Ontworstel en verzucht je.
Ik adem jouw aanwezigheid
in, adem uit van jou bevrijd.
Ons ritme is gericht op halen;
ik haal uit, dus haal jij mij?

Lees Verder

thuis

God bezoekt ons vaak, maar meestal zijn we niet thuis

Visje

Ik doe al jaren met dezelfde maandkalender van Visje. Ik weet best dat de weken en dagen niet meer overeenkomen met de werkelijkheid, maar de spreuken die elke maand opnieuw voorbijkomen zetten me toch steeds weer aan het denken.

Lees Verder

twijfel

Zelfbewust maar niet -verzekerd
weeg ik alle voors en tegens.
Ondertussen wel belovend
dat ik bij U terug zal komen.
Onbewust Uw wil vermijdend
om de mijne door te drijven,
hoop ik toch dat U Uw zegen
nog wat meer kan laten blijken.

Lees Verder

schiereiland

schiereiland Kroatiƫ

Nog even en ik ben elke band met je verloren. Dan is jouw huis niet meer het mijne, zal mijn voetstap langzaamaan verdwijnen. Bestaat dat oude, vertrouwde alleen nog in herinnering, moet ik mezelf dwingen alles enkel in mentale foto’s te zien, in opgeschreven woorden te horen.

Lees Verder

Naar huis

Het spijt me, ik wil je
niet discrimineren,
maar ik voel me zo klein
als ik jou moet passeren.
De manier hoe je loopt
en de taal die je praat
bepalen de grootte van
de stappen die ik maak.

Lees Verder