Sla met beide vuisten je boosheid van tafel, huil je tranen weg. Of beter nog, verdrink ze in zelfmedelijden. Knijp je keel dicht om de doodsangst te verdrijven. Sluit je eenzaamheid op in het hoogste kamertje, sla de pijn uit je lijf. Verdwaal in jezelf, vergeld wat slecht is met het kwade. Luister naar de stilte, aanschouw het donker, maar accepteer geen genade. Ga op zoek naar de ander door jezelf te verliezen. Raak vertwijfeld door expres nooit het juiste te kiezen. Leer niet van je fouten, maar maak ze opnieuw. Haat jezelf en val diep en nog dieper. Schreeuw om het kabaal te overstemmen, faal en leer zo je stomme ik beter kennen.
Leer haar kennen.
Leer haar kennen door te vragen, maak korte metten met de stemmen in je hoofd. Doof de vlammen, blus de regen, raak gestaag weer verliefd op de dagen; doe een paar onverwachte zetten; leer het duister temmen en verander je ik door haar eerst te omarmen. Verwarm je huis, geef het donker een thuis; steek het licht aan; eerst zwakjes, maar gesterkt door geloof dat het beter, echt beter wordt. Stort je hart uit, laat je woede varen; staar je niet langer blind op de angst jou te verliezen. Je hoeft niet te concurreren of te kiezen; het is ons – niet tegen, maar voor de rest van ons leven. En niets kan dat ooit evenaren.
verweven 