Ik ben bang dat ik te veel ben,
dat ik enkel loos geschreeuw ben.
Dat ik je zelfs, zonder te horen,
in de kiem probeer te smoren.
Jouw stem verheft de mijne,
blaast je woord voor woord omver.
Zie je glimlach plots verdwijnen
als je zegt ‘dat lijkt me sterk’.
Oh, sorry dat ik zo verstrooid ben,
je de oren van het hoofd ren.
Over hooibergen van zinnen
weet jij de speld niet meer te vinden.
Ik ben vergeten hoe je heette,
maar jij weet wel alles van mij.
Shit, het was niet de bedoeling
dat ik dat tegen je zei.
Ik ben bang dat ik te veel zeg,
dat ik alles voor je neer leg.
Tussen neus en lippen door,
stel ik mijn leven aan je voor.
Ik denk niet dat je het begrijpt,
ikzelf misschien wel evenmin.
Maar als ik deze woorden schrijf,
– trap jij er dan nog in?
Foto: Mouth (2) – Alisha Vargas
verweven 