Nog even en ik ben elke band met je verloren. Dan is jouw huis niet meer het mijne, zal mijn voetstap langzaamaan verdwijnen. Bestaat dat oude, vertrouwde alleen nog in herinnering, moet ik mezelf dwingen alles enkel in mentale foto’s te zien, in opgeschreven woorden te horen.
Lees Verder
Ik vul de ruimte met mezelf, pak me op en spreid me uit. Kledingkasten en bedlakens ademen mijn geur, in de douche hangt nog lang mijn mist van gedachten. De grond is bezaaid met voetstappen in de vorm van broodkruimels en opgestampte aarde.
Lees Verder
Het spijt me, ik wil je
niet discrimineren,
maar ik voel me zo klein
als ik jou moet passeren.
De manier hoe je loopt
en de taal die je praat
bepalen de grootte van
de stappen die ik maak.
verweven 