Once in a while, life gives you a chance to measure your worth. Sometimes you’re called upon to make a split-second decision to do the right thing, defining which way your life will go. These are the decisions that make you who you are.
Perry Moore, Hero (New York 2007).
Het is laat op de avond als ik op straat een jongen passeer. Vanaf een afstandje zie ik al dat hij een vrolijke grijns op zijn gezicht heeft. In het licht van de lantaarnpaal verschijnen er kreukels in zijn huid. Hij is oud. Zeg ik hem gedag? Onze lichamen zijn niet ver van elkaar verwijderd nu. Hij kan niet ouder zijn dan 35. Wat lees ik daar in zijn ogen? Is het een twinkeling of slechts de weerspiegeling van het flikkerende licht? Nog één seconde en we staan oog in oog met elkaar. Nu beslissen.
‘Goedenavond meneer.’
De woorden hebben mijn lippen nog niet verlaten als ik hem ineens haarscherp voor me zie. De rimpels laten diepe groeven achter in zijn voorhoofd. Hij is boos, nee, woedend. Hij haalt iets uit zijn zak. Het schermpje van zijn mobiel schittert in het schemerlicht. Oh shit. Is mijn mobieltje wel voldoende opgeladen? Zul je net zien dat ik als ik weer naar huis moet…
Het mobieltje heeft een bijzondere vorm. Het zilverachtige object glinstert net zoals een… een mes. Het lukt me nog net om een gil te slaken voordat het lemmet dwars door de spijkerstof mijn huid doorboort.
Foto: Lamppost at night – Jess Mann
