Niet wetende wat ik
mis, geef ik je de schuld
van dit gebrek dat diep
sluimert, slaap je soms? Want
het is leeg om ons heen,
alsof de wind je meenam en vergat.
Het iets wat er was ver-
schijnt soms onverwacht als
ik jou weer zie, alleen,
voel jij het ook? Het is
weer even als vroeger,
alsof je dagen op me hebt gewacht.
Je kon me niet missen,
tekende glitterhartjes
op kladpapier, duwde
ze door mijn brievenbus,
gaf kusjes op het raam
die mijn moeder wegpoetste met Glassex.
Ik vergat je te bellen
op je verjaardag laatst,
stuurde je een kaart
zonder hartjes, maar
bezegeld met spijt;
je wuifde het weg en de wind nam me mee.
verweven 